 |
Dag 1 van Inca trail. We staan vandaag al vroeg op om te
vertrekken. Na bijna 2 uur wachten komt er dan eindelijk een busje om
ons mee te nemen en begint de reis. We zijn de laatsten die instappen
in busje vol met toeristen en dragers. Na een lang rit komen we aan bij
het dorpje Ollantaytambo waar we twee dagen daarvoor nog een ruine
hadden
bezocht. Dit is de laatste stop in bewoonde wereld waar we nog de
laatse spullen kunnen kopen. |
 |
| Behalve twee wandelstokken en zakje vol
zure perzikken kopenwe niets omdat we alles denken te hebben. Na nog
een rit van anderhalf uur komen we dan eindelijk aan bij het beginpunt
van de Inca trail Km 82. Hier leren we tijdens de lunch onze groep
kennen, een zeer gevarieerd gezelschap. Tot
onze grote blijdschap blijken er geen Duitsers in de
groep te
zitten. Na een een stevig lunch gaan we dan eindelijk beginnen met de
Inca trail. Dag 1 |
 |
van de trail is over het geheel genomen redelijk
vlak, maar
kent evengoed een aantal flinke hellingen waarna een rust pause
absoluut nodig is. Na een wandeling van 2 uur komen wij langs de ruine
|
Llaqtapata
die we
in het dal kunnen zien liggen. Hier hebben we een kleine
rustpauze met een kleine uitleg. Vanuit het zelfde punt kunnen we
over het dal uikijken waar we zojuist vanuit omhoog zijn geklommen. De
route brengt ons langs kleine boeren huisjes en een typich andes
landschap met vele stenen en bergpartijen, gras en enkele
struikgewassen
en
|
 |
lage bomen. Na nog een anderhalfuur komen we dan eindelijk aan bij
ons kamp van die nacht. De tentjes staan al opgezet en het kamp bestaat
uit een grasveldje achter het huis van een boer. Na het inrichten van
ons
tentje hebben we even de tijd om uit te rusten en bij te komen. Na
eventjes te hebben gelegen worden we geroepen voor de welverdiende
coca-thee met
popcorn en koekjes. Na onze buik te hebben volgestopt met popcorn
blijven we zitten met de groep om ieder een beetje te leren kennen. Al
snel begint het donker te worden en we maken een kleine wandelings
langs de ander huisjes met tenten in hun achtertuin. Teruggekomen is
het tijd voor het avondeten na het eten blijven nog ven zitten
maar langzaam verdwijnen de mensen in hun tentje en even
|
|
later liggen wij
ook in ons tentje. Om aan ons eerste nacht te beginnen in een
mummyslaapzak op een dun matje op 3.000 m hoogte.
De
volgende dag worden we om 6 uur gewekt doordat een drager op onze
tent klopt. Na slaperig de deur te hebben opengeritst krijgen we een
cocathee in onze hand gedrukt |
 |
 |
waarna de dragers verdwijnen naar de
volgende tent. Slaperig drinken we onze thee, om ons vervolgen aan te
kleden en onze spullen in te pakken. Na een stevig ontbijtmet
havermoutpap, pannenkoeken en broodjes is het tijd om te vertrekken.
Als groep lopen we samen
naar het eerste controle punt. Hier zijn we al snel een deel van onze
groep kwijt. Maar gezellig met z'n tweeen stappen we vrolijk door. Al
snel begint het een stuk pittiger te worden |
 |
| en lijkt er geen vlak
deel meer te bestaan. Alleen maar omhoog met stijle en minder stijle
stukken. Langzaam beginnen we te vorderen en begint de omgeving
om
ons heen te
veranderen. Het grasland en stenen verandert in een laag
bos verwoekerd met
mossen, en hier en daar een hard stromend beekje. De weg brengt ons
slingerend omhoog, en we laten het bos achter ons. We beginnen ons af
te vragen of we nu met
de eerste helling bezig zijn |
 |
of dat dit
misschien al de tweede is. Het antwoord komt een tijdje later en is
niet bemoedigend; we zijn net over de eerste berpas heen, de laagste.
We moeten
nu een stukje dalen
voordat we weer gaan |
klimmen. Het dalen
is helaas
snel afgelopen en voor ons zien we de weg liggen die langzaam omhoog
gaat naar een op dat moment nog niet zichtbare berg. Het landschap is
ondertussen weer verandert in bergen met gras en stenen. Als we verder
lopen, zien we overal om heen hetzelfde gebeuren, mensen die 10 min
lopen en dan weer een 2 minuten op adem moeten
|
 |
komen. Wij doen vrolijk
mee want bij elke pas die je zet lijkt het alsof
er geen zuurstof meer
over blijft in je longen. Op deze manier ploeteren we 2 uur door: even
lopen en dan weer op adem
komen want ook al heb je even gerust na 10
passen ben je alweer buiten adem.
Na veel hijgen en puffen hebben we dan eindelijk het hoogste en zwaarst
punt van de Inca trail gehaald: Warmiwanuscca oftewel Dode Vrouwen pas
op 4.200 m. Bovenop de berg
rusten
we even uit en genieten van onze persoonlijke overwinning. Helaas
hebben we geen uitzicht omdat de wolken door de pas heen komen drijven.
Dit maakt het ook koud en na weer op adem te zijn gekomen en wat te
hebben gegeten gaan we beginnen aan onze afdaling. Dit gaat en stuk
makkelijker en
sneller en langzaam komen we |
 |
weer uit de wolken te
voorschijn en kunnen
we uitkijken over
het dal waar we die nacht
zullen verblijfen. Na een afdaling van anderhalfuur
komen we aan in het
kamp waar een groot deel van de groep al gearriveerd is. Na het
inrichten van de tent en even uitrusten is het tijd voor de
lunch. Na
de lunch hebben we nog een hele middag voor ons zelf, de rest van de
groep besluit te slapen. Bij gebrek aan meegenomen spelletje fabriceren
we ons eigen
|
 |
spelletjes; dammen en 4 op een rij met
opgespoorde steentjes. We hebben een rustig middag maar na een zware
wandeling is dat welkom.
Vandaag
begint dag 3 van de Inca Trail. Na en zware nacht worden we weer gewekt
met coca thee. De tent was opgezet op een kiezel grond
en daarnaast was het ongelofelijk koud doordat het kamp op 3.500 m
ligt.
|
 |
Vandaag
begint de langste maar
ook mooiste dag van de Inca trail. Na het ontbijt gaan we opweg.
Het
eerste deel begint wederom met een pad omhoog
de vallei uit. Na een uur
lopen
komen we de eerste Inca ruine
|
 |
tegen
van vandaag. Deze heet Runkuraqay en
werd gebruikt als herberg door de Incas die afreisden naar de de Machu
Picchu. Na een klein uitleg gaan we weer verder omhoog waar het
aan de
ander kant van de berg bewolkt is, maar waar we een prachtig uizicht
hebben
over het dal waar we zojuist uit geklommen zijn. Na een kleine snack en
rustpause beginnen we aan de afdaling aan de andere kant van de berg.
Na een uur afdalen komen we bij de volgende ruine, Sayacmarca. Deze
ruine werd
gebruikt als militaire wachtpost in de Inca tijd. Vanuit dezelfde ruine
hebben we practig uitzicht over het dal en kunnen we een groot deel van
de Inca trail voor ons zien liggen. Na een korte |
uitleg
gaan we verder. Inmiddels zijn we alweer een flink stuk gedaalt en in
de omgeving om
ons heen beginnen we langzaam meer struikgewas en bomen te zien. De
tempertuur is inmiddels ook gestegen en
|
 |
na
een tijdje lopen we dan ook in ons
t-shirt. door een sub-tropisch woud. Hier zijnmet vele soorten bamboe
en bomen
te vinden, geheel overwoekert met mossen, bromelias en orchideen. Helaas zijn we
in de
|
 |
 |
verkeerde tijd van het jaar en staan de bromelias en
orchideen
niet in bloei. Na de lunch pauze gaan we weer op weg. Als we een paar foto's maken gaat een
groot deel
van de groep ons voorbij. Hierdoor leggen we
een groot deel van het pad met zijn twee af, waardoor we in alle rust
van het landschap om ons heen kunnen genieten. Het pad is vrij vlak en
leidt ons door een sub-tropisch woud en prachtige rotspartijen met een
prachtig uitzicht over de vallei.
Zo lopen we en 3 uur verder totdat we langzaam klimmend bovenop de
bergrug komen. Hier wacht een deel van de groep en terwijl we op de
andere leden van de groep wachten is het tijd voor een hapje en een
drankje. Na de break dalen we via een glibberige stijle trap af na de
laatse ruine van ons route; Puyapatamarca. Deze ruine is een tempel die
werd
gebruikt ter verering van het water. Op deze plaats is het bijna altijd
bewolkt. Na een korte uitleg over de tempel en zijn gebruik gaan we
verder naar het kamp voor die nacht. Inmiddels begint het te regen en
is het tijd om onze poncho te voorschijn te trekken. De echte regen
blijft uit maar de weg naar beneden is
|
ondertussen
behoorlijk glibberig geworden. Aan de weg naar beneden lijkt nooit een
eind te komen. Ondertussen zijn onze beenspier behoorlijk zuur geworden en onze
tenen blauw, maar
dapper gaan we
|
 |
door.
Na een afdaling van
bijna 2 uur komen we aan bij het kamp Winaywayna voor
die nacht. Het kamp ligt bij een herberg en het is dus tijd voor een
welverdient
biertje. Na de coca thee besluiten we om
een douche
|
 |
| te
nemen om weer
even op te frissen. Die avond brengen we door in de herberg met
een grote maaltijd en een heel aantal biertjes. Net als we in onze tent
liggen om te slapen begint het te regenen. En ja hoor, onze tent lekt
omdat de tentdoeken tegen elkaar aan komen dus in het donker de tent
weer een beetje opnieuw opgezet zodat we rustig kunnen slapen. |
 |
De
nacht is echter kort omdat we extra vroeg op staan om de Machu Picchu
bij zonsopgang te kunnen zien. Het eerste deel van het pad naar de
Machu Picchu leggen we in het donker af en na een anderhalfuur
|
 |
lopen
komen
we dan aan bij de Zonnepoort. Hier zitten al vele mensen te wachten om
het wolkendek open te zien trekken. We zoeken een plekje uit
tussen de
mensen waar we denken een goed uitzicht te hebben. Eigenlijk |
 |
hebben
we niet veel hoop dat
de wolken
opentrekken omdat het de hele nacht heeft geregent en er een dik
wolkendek hangt. Na een kwartiertje te hebben gewachten beginnen
de wolken ietsjes minder
te
|
worden.
Ineens trekt het tot onze grote verbazing even helemaal open en
kunnen we verderop in het dal de Machu Picchu, de
eindbestemming van onze reis, zien liggen. Na een heel aantal foto's te
hebben genomen sluit het wolkendek
zich weer net zo snel als dat het
opentrok. Nog steeds onder de indruk gaan we op weg naar de Machu
Picchu. Na nog een uurtje lopen komen we dan eindelijk aan bij de Machu
Picchu. Hier kunnen we de stad van dichtbij bekijken. Na de eerste
foto's en indukken gaan we op weg na de ingang waar we onze spullen
kunnen achterlaten en
het tijd is voor een hapje. Na ons buikje weer te
hebben gevuld hebben we een tour door de stad met een gids. Deze
leidt
|
 |
 |
ons
door de stad waar
van alles te zien is. Hier is het indrukwekkend hoelang een hele stad
zo lang onontdekt is gebleven en hoeveel er nog
bewaard is gebleven. Na onze tour langs zonnetempels, woonhuizen,
observatoriums, steengroeves en terassen hebben we de tijd om alles nog
een keer rustig te bekijken. We besluiten eerst een Inca brug
te bekijken die iets bij de Machu Pichu vandaan ligt. Via een smal pad
komen we bij de brug aan.
|
 |
| De
brug bestaat uit opeen gestapelde stenen, die op die deze manier een
heel dal overbruggen. We keren via dezelfde
weg terug en slenteren langzaam door
de stad heen. Na ruim 5 uur door de
Machu Picchu heen |
 |
 |
te
hebben gezworven besluiten we op weg te gaan naar
Aguas Caliente om daar te lunchen. Na de lunch kijken we nog even
in het dorpje rond. Al snel besluiten we dat het terras een beter idee.
Hier
|
|
genieten
we van een cocktail en
een biertje terwijl we op de trein wachten die ons terug brengt naar Ollantaytambo
vanuit waar een minibusje ons terug brengt naar Cusco.
Die avond komen we om 8 uur vermoeid maar voldaan bij ons hotel
aan. Na een verfrissende en hete douche, is het tijd voor een pizza in
een restaurant in het centrum.
|
|
 |
 |
| Vandaag
onze laatste dag in Cusco want vanavond gaan we met de
nachtbus terug naar La Paz, Bolivia. Aangezien we alles al hebben
gezien besluiten we er een niksdoe dagje van te maken en gewoon een
beetje door de stad heen te slenter. Tot onze grote verbazing zien we
een oude kerk voor ons verschijnen met vele toeristenbussen ervoor. Wij
besluiten dus ook een kijkje te nemen en dit blijkt
het
klooster Santa
Domingo te zijn. Een katolieke kerk die bovenop een Inca
tempel gebouwd blijken te
zijn. En hier zijn nog allemaal resten van te zien. Na een
slenterpartij door het museum besluiten we om mar een taxi
terug te pakken naar het hotel om daar alvast uit te rusten voor de
reis van die nacht. Na een eenvoudig maar lekker avondeten is het dan
eindelijk tijd voor de busreis. Na onze nachtbus van Arequipa naar
Cusco zien we niet al teveel op tegen de reis van ruim 13 uur, maar dat
valt even tegen. Het is een oude tourbus zonder WC aan boord en tot
overmaat van ramp stap er ook nog een groep amerikaans schooljeugd in.
|
 |
Maar
na een reis van meer dan 12 uur komen we dan toch aan in La Paz. Waar
we op zoek gaan naar een geschikt hotel. Na te zijn opgefrist in het
hotel gaan we op zoek naar wat eten, dit is snel gevonden. Als we ons
buikje hebben gevult slenteren we door de stad op zoek naar nog een
paar souvenirs. Terwijl we eerst zo enthousiast waren zien we vandaag
niets leuks en komen we met lege handen terug in het hotel. Hier een
beetje luieren en tv kijken en uitrusten van onze busreis. 's Avonds
begint het buikje weer te knorren maar een goed avondmaal is moelijk te
vinden en na een uur zitten we nog niet in een restaurant. Dan
eindelijk komen we iets tegen dat de moeite waard lijkt.
|
Dit
dachten meer mensen want het zit bomvol. Gelukkig is het bij de buurman
een stuk rustiger en we besluiten daar te gaan eten. Even later keren
we weer voldaan terug naar het hotel om vroeg te gaan slapen. De
volgende ochtend vetrekt om half 8 onze vlucht naar Cochabamba. Na
het inchecken is er nog even tijd voor een kopje thee, even later
zitten we dan in de lucht
onderweg naar Cochabamba. Het vliegtuig is een van de
slechste waarmee we ooit gevlogen
|
| hebben
en de piloot is al niet veel beter. Na een paar zenuwslopende minuten
tijdens de landing staan we dan toch veilig op het vliegveld. Vanaf
hier nemen we een bus naar het centrum van de stad. Na een zwerftocht
door het centrum vinden we dan uiteindelijk de toeristen info die ons
met de benodigde informatie voorziet om ons te vermaken tot 4 uur als
onze vlucht vertrekt naar Asuncion. Met de stadsplattegrond in onze
hand gaan we op zoek naar een broodje en koffie. Even later zitten we
op het terras met een
grote
milkshake en een sandwich. Even
later gaan we opweg naar de kabelbaan die ons een uitzicht zou geven
over de stad. Maar
als we in de taxi zitten opweg naar het startpunt
|
 |
|
meldt de taxichaufeur dat de kabelbaan vandaag gesloten is en
we besluiten dan maar aan een stadswandeling te beginnen die op het
plattegrondje staat aangegeven. Naar
een lange slentertocht door het
|
 |
centrum
van de stad nadert de vakantie nu echt zijn eind en we keren terug naar
het vliegveld.
Verbaast over de netheid en orderlijkheid van de stad, iets wat we nog
niet gezien hebben in Bolivia, verlaten we 2 uur later Cochabamba
en
keren terug naar huis. Nog een kleine tussenlanding in Santa Cruz en 4
uur later zijn we weer terug op Paraguaanse bodem.
|
|
|
|
|